Sustainable Life Living

แนวคิด 'วิถีชีวิตพอเพียง' สามารถนำมาใช้ได้กับทุกคน ทุกสาขาอาชีพ ขึ้นอยู่กับ 'ระดับความรู้จักตัวเอง' ในรูปแบบการดำรงชีวิต โดยมีความสามารถในการจับจ่ายเป็นตัวชี้วัดระดับความพอเพียงของแต่ละบุคคล หาได้แล้วใช้เกินจากที่หาได้ก็ไม่ใช่ความพอเพียง แต่เป็นความฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย เกินตัว หาได้ ใช้จ่ายต่ำกว่าที่หาได้ มีคุณภาพชีวิตในระดับที่พึงใจพอประมาณตามฐานานุรูป มีความเป็นตัวของตัวเอง ก็เป็นความพอเพียง ใช้จ่ายมาก ก็ต้องหาให้ได้มากจึงจะพอเพียง ความพอเพียงจึงไม่ใช่ความ 'มี' แต่เป็นความ 'เป็น' ไม่ใช่เพราะมีเท่าไร แต่เราเป็นอะไรอย่างที่เราต้องการเป็น ความพอเพียงไม่ใช่ความสุข แต่เป็นเครื่องมือนำไปสู่ความสุข ไม่ทุกข์ร้อนกับอะไร 'ความพอเพียง' เป็นได้ทั้งข้ออ้างของคนจน เหตุผลของคนรวย เพื่อการดำรงสถานภาพนั้นไว้อย่างยั่งยืน